رای وحدت رویه قضایی دیوان عالی کشور
شماره: ۸۱۵
مورخ ۱۴۰۰/۰۸/۱۸
«قسامه» ادله ای است انحصاری و نه مطلق که بتوان برای جنبه های عمومی جرم مورد استفاده قرار گیرد
با عنایت به:
- تعریف «قسامه» در ماده ۳۱۳ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ ؛
- ماده ۲۰۸ این قانون «حدود و تعزیرات با سوگند نفی یا اثبات نمی‌شود لکن قصاص، دیه، ارش و ضرر و زیان ناشی از جرایم، مطابق مقررات این قانون با سوگند اثبات می‌گردد»؛
- صراحت تبصره ماده ۱۶۰ همین قانون مبنی بر اینکه قسامه «برای اثبات یا نفی قصاص و دیه معتبر است»؛
- مطابق ماده ۴۵۶ قانون یادشده، در جنایت بر اعضاء و منافع، حق قصاص با قسامه ثابت نمی‌شود؛
بنابراین:
«قسامه» دلیلی است که صرفاً برای اثبات حق خصوصی اشخاص در موارد منصوص معتبر دانسته شده (و نه به طور مطلق) و در نتیجه تعیین مجازات تعزیری برای جنبه عمومی جرم، بر اساس آن، فاقد وجاهت قانونی است.