دولت ها، خانواده و مسائل شخصی

The Role of Government in Family and Personal Issues

The issue of how much the government is allowed to interfere with family and personal issues is a controversial topic. Two main ideas have been proposed, both of which advocate for some restrictions on the government’s involvement in private matters. It is difficult to establish a definitive criterion, as there is no clear-cut solution. However, the dominant approach is to grant the government an expanded authorization to shape families and individual relationships, with the aim of preserving the interests of society as a whole. While individual aspects are also considered, many scholars believe that the family is the core of each community, and it is vital for the government to observe and ensure the well-being of families.

برای دسترسی به متن مقاله اینجا را کلیک نمایید. 

نقش دولت در مسائل خانوادگی و شخصی

موضوع اینکه دولت چه قدر مجاز به دخالت در مسائل خانوادگی و شخصی است، یک موضوع مورد بحث است. دو دیدگاه اصلی برای بحث ارائه شده‌اند، هر دوی آن‌ها محدودیت‌هایی را برای دخالت دولت در امور خصوصی حمایت می‌کنند. برای تعیین یک معیار قطعی، کار ساده‌ای نیست. با این حال، رویکرد اصلی، اعطای اختیار گسترده‌تر به دولت برای شکل دادن به خانواده‌ها و روابط فردی است، با هدف حفظ منافع جامعه به عنوان یک کل. در حالی که جنبه‌های فردی نیز مورد توجه قرار می‌گیرند، بسیاری از محققین باور دارند که خانواده هستند که هستند هستند. هستند هستند. در عین حال، نظارت و تضمین بهبود وضع خانواده‌ها و تضمین امنیت و رفاه کلی، نقش حیاتی دولت را تشکیل می‌دهد.

طبق گزارش پژوهشگاه NSW که در مجله Law and Society در سیدنی در ژوئن 2018 منتشر شده است، این سیاست مؤثرترین روش برای حمایت از اخلاق و اخلاق در جوامع نسبت به روش‌های دیگر است. بسیاری از پژوهشگران باور دارند که این رویکرد بنیادین ممکن است به سرعت توسعه پایدار را که توسط UNODP-UN تأیید و توصیه شده است، با عنوان “حقوق بشر و آینده جهان”، شتاب بخشید.

مهم است که توجه شود که امکان حذف استقلال در مدیریت خانواده‌ها توسط والدین یا افراد ممکن نیست. با این حال، راهنماها و نقشه‌های جادویی می‌توانند برای بهبود رفاه، امنیت و حفاظت خانواده‌ها بدون نقض حریم خصوصی آماده شود.

از سوی دیگر، برخی نویسندگان و بخش‌های خصوصی، مانند گروه‌های سبز و دفاع‌کنندگان حقوق بشر، با این نظر مخالف هستند. آن‌ها این ادعا را دارند که دولت‌ها هدف‌های انتخاب شده خود را برای تبرئه سیاست‌های پنهان خود در پشت حمایت خانوادگی نقض می‌کنند. آن‌ها ادعا می‌کنند که کشورها نمی‌توانند شواهد قابل قبولی را ارائه دهند تا هرگونه اثرات منفی را ثابت کنند. گزارش نهایی ISCS در مورد دموکراسی و حکمرانی حقوق در سازمان اتحادیه اروپا در سال 2017 نشان داد که کمترین پیشرفت در ترتیب روابط اجتماعی صورت گرفته است زمانی که دولت‌ها بیشتر در مورد خانواده‌ها دخالت کرده‌اند. گزارش نتیجه می‌گیرد که اعمال دیدگاه قبلی باعث کاهش اعتماد به نفس و سلامت خانواده می‌شود. علاوه بر این، این ایده در برابر اصول حقوق بشر قرار دارد و احتمال ایجاد بی‌نظمی در روابط فردی وجود دارد. ممکن است از شهروندان سوء استفاده شود و سیاست‌های نادرست تحمیل شود.

در نتیجه، هر دو دیدگاه دلایل خود را دارند. با این حال، حائز اهمیت است که توجه شود که هر دو رویکرد برای اجرای قانون ضروری هستند.